مهلت بده مي روم... فقط پايت را بلند كن... غرورم را جمع كنم...
می بینی میان این واژه ها چگونه با تو زیسته ام ؟! کاش می آمدیُ این زندگی کاغذی را مچاله می کردی دستم را می گرفتی مرا در آغوشت می فشردی تو چشم هایت را می بستی من پیشانیت را می بوسیدم می رفتیمُ تا آخر دنیا حرف می زدیم
نظرات شما عزیزان:
قالب رايگان وبلاگ پيجك دات نت |